Ola a tod@s

Por primeira vez na miña vida déuseme por abrir un blog. En principio, adicarei as letras que poda escribir aquí ao panorama musical en Galiza que, aínda que insuficiente na súa infraestrutura, ten todo un potencial de materia prima que exprotar. Se cadra, o único que falta é a implicación do/as galego/as a escoitarmos unha música que amosa unha realidade máis achegada a nós mesmo/as.
Na miña viaxe en Komunikando, unha das cousas que caíron entre mans foi encargarme de facer unha especie de manifesto. Nel apuntaba unha idea clave: a producción musical do país pasa polo recoñecemento da actividade do/as músico/as como un ben cultural, semellante ao traballo de pintores, escultores, escritores... Sigo a crer que a imaxe dun grupo musical non adoita a trascender máis aló das súas gañas de facer música. Pero de fondo hai algo inherente a todo ser humano que o/as artistas tentan elevar ao máximo expoñente: a comunicación bidireccional.
Certo é que unha persoa canta e outra escoita... tan certo coma que quen escoita se expresa cos seus sentimentos, ideas, críticas... Ese feedback, paradigma da comunicación, ten unha creva importante neste noso pequeno país. A comunicación fica interrupta no camiño. Falta esa conexión cos grupos que nos falan da nosa realidade. Porque esas bandas de punk, metal, ska, hardcore, hiphop... que enchen dunha banda sonora os nosos camiños fálannos case susurrando aos nosos oídos. Fálannos co achegamento que implica sufrir cando nos inzan de chapapote, de precariedade laboral, de éxodo da nosa mocidade, de silencio, de esquecemento... Achegamento que vén de sentir a nosa ledicia cando conseguimos cousas xunto/as, cando bailamos abrazado/as, cando berramos ao unísono...
Non somos un pobo especial pero si xente que temos máis que dicir... non por atinos nosos, senón porque a nosa voz tornou en afonía logo de ser apagada nunha furna de cristal. Non entonamos mellor que ninguén pero temos moito que cantar... non por sermos máis imaxinativos, senón porque o noso idioma foi ninguneado para non rachar ese conceito tan urbanita e centralista do rock estatal. Galiza is not diferent but Galiza is alive! Welcome to Galiza country!