Galiza rock

Unha das primeiras premisas que tíñamos nos comezos de Komunikando (2006) era unha pequena loita na contra do folk. Non porque non nos gustara nin por outras conspiranoias, senón porque pensabamos que durante o fraguismo foi a única música que atopou un altofalante nos medios en detrimento de outras vertintes musicais. Non queríamos facer propaganda na contra do folk pero si que os outros estilos tiveran unha trescendencia mediática semellante.
Pouco despois desa epifanía, fun convidado a facer unha breve entrevista para un programa da TVG chamado "Luba_tv" (xa desaparecido). O programa gravábase na productora Faro (Vigo) e daquela eu vivía en Compostela, así que lles dixen que eu iría sempre que me atoparan un transporte. Así foi, Carlos Regueira (productor) deume o teléfono dun tal Manolo. Chameino e quedamos tal día a tal hora, datos que non lembro. Aí aparecín e, ao mirar dentro do coche, vin que ese Manolo era o guitarrista de Milladoiro. Quedei un chisco xélido porque, ao pactar a temática da entrevista con Carlos Regueira, faláramos dese pequeno resquemor cara ao folk e as súas subvencións. Pensei que a miña viaxe remataría no fondo do Ulla logo de morrer aforcado cunha corda de arpa. Comezamos o noso camiño cara a Vigo e todo mudou... Manolo era un rockeiro!
Galiza é unha terra de rock, digan o que digan as gaitas e pandeiros. Dende os anos 60 tivemos rock máis ou menos de seguido. A música celta chegou a finais dos 70 e as agrupacións de música tradicional estiveron vencelladas moito tempo á sección feminina da falanxe, por iso os cantautores de Voces Ceibes renegaran do tradicionalismo folclórico-musical a finais dos 60. Con todos os meus respectos a esa chea de músicos, a nova música cultural galega soa en clave de rock.